Volg Jouw Passie –
persoonlijke ontwikkeling
EEN VERHAAL …. EEN REALITEIT – 🦕Een dinosaurus in mijn hoofd
“Ik heb nooit het leven kunnen leiden dat ik heb gewild.” vertelde ze mij.
Een mooie vrouw van mid 50, vol energie, financieel welvarend, een goed huwelijk en gezonde kinderen en kleinkinderen … en toch niet echt gelukkig met haar leven.
“Ik mag zo niet denken, ik weet het, ik heb alles wat mijn hartje verlangen kan en ik ben daar ook dankbaar voor maar ergens voel ik dat ik iets mis. Ik voel mij niet compleet. Ik heb de vrijheid om te gaan en staan waar ik wil, ik ga 2 tot 3 keer per jaar op vakantie en nog enkele weekendjes aan zee niet meegeteld. Ook mijn job is wel OK. Dus ik zou mij echt gelukkig moeten voelen maar dat is niet zo.”
Mijn job is wel OK ?????? Dat was de eerste bel die ging rinkelen.
“Als je in een maar OK-job zit voor 7-8 uur per dag is dat niet OK. Dat is voor de helft van de dag dat je wakker bent en de andere helft ben je bezig om voor anderen te zorgen.” was mijn insteek op haar beeld van haar leven. Nadien volgde een stilte en vulde haar ogen zich met tranen.
“Ik realiseer mij nu pas, op dit moment, dat ik eigenlijk alleen dit werk doe omwille van het goede loon en de zekerheid tot aan mijn pensioen” zei ze met een verlegen stem. .
“Ik vind het oersaai na al die jaren, de collega’s zijn grote roddeltantes waar ik geen normaal gesprek mee kan hebben en ik heb geen vooruitzicht op verandering. Ik werk daar eigenlijk voor het geld en de zekerheid maar in feite is dit niet wat ik altijd heb willen doen”
“En wat heb je dan wel willen doen?” vroeg ik haar.
Haar ogen begonnen te glimmen en te stralen “Ik schilder heel graag. Al van toen ik een jong meisje was was dit mijn passie, mijn uitlaatklep, mijn rust. Ik maak soms schilderijen in opdracht. Ik snap niet waarom de mensen mij vragen om een schilderij te maken om in hun woonkamer te hangen want ik ben echt niet zo een goede kunstenares. Ik schilder alleen maar graag.”
Ik ben niet zo een goede kunstenares …. ik schilder alleen maar graag…… de tweede bel die gaat rinkelen.
“Waarom denk je dat je geen goede kunstenares bent?” vroeg ik haar.
“Wel … toen ik in de lagere school zat moesten wij een tekening van een sprookje maken. Ik had Doornroosje gekozen. Ik herinner het mij nog heel goed. Ik was zo fier op mijn tekening totdat …. de juf ze met waterverf liet inkleuren. Mijn tekening was nadien helemaal mislukt en de juf zei dat ik er een knoeiboel van had gemaakt. Ik had vanaf toen schrik om mijn knutselwerkjes te tonen. Ik keek altijd wat anderen deden en probeerde iets gelijkaardig te maken. Dan was ik zeker dat het goed genoeg was.”
“Vertel dit verhaal nu nog eens tegen jezelf en ga ook eens na welke impact dit op je leven heeft gehad.” zei ik tegen haar.
Ze had niet veel tijd nodig. “Ik heb de boot gemist. Door die ene zin van de juf heb ik niet durven doen wat ik graag deed, mij minderwaardig gevoeld en 35 jaar in een rotjob gezeten. De gedachte van niet goed genoeg te zijn in wat ik echt graag doe zit als een dinosaurus in mijn hoofd.”
Herken je dit verhaal in je eigen leven?
Hoeveel mensen durven hun passie niet volgen omdat ze denken dat ze niet goed genoeg zijn, of dat ze schrik hebben voor oordelen van anderen, of schrik hebben dat ze niet genoeg gaan verdienen? Hierdoor worden veel onontgonnen talenten begraven en vele levens ongelukkig geleefd.
Is dit het waard???
Volg jouw hart, leef jouw passie!